Tu w tym grobie on wielki z dzieł swych Jan spoczywa.
     Król, szlachcic, żołnierz, Lechów ozdoba prawdziwa,
Pod którym wtóry pokój wolność wielką miała
     Wolą, chyba nie wolna, tam gdzie ginąć chciała.
On z tureckich, tatarskich trupów słał mogiły,
     Co pewnie nie każdemu nieba pozwoliły.
Cnota mu laury wiła, dał Wiedeń odbity
     Zbawiciela, zwycięzcy tytuł znamienity.
Wielka spocznijże, ręko, dość masz i ratunkiem
     Cesarza, i prawice boskiej wizerunkiem.
Wieki więcej napiszą, iż snadno nam dadzą
     Monarchę - rzadko męża z tą sławą i władzą.