Łoże łabędzim wysypane puchem
     Miękkimi rozkosz wyścieła naspami,
Głowa w nich tonie jako w morzu suchem,
     Skubanych gęsi zgrążona wałami,
Tu sen w głębokim tchnie w pierzynach duchem,
     I wczas pełnymi wypiewa piersiami,
Oczy zielona jedwabnica cieni,
     By w nie nie wstrzelił Febus swych promieni.

Na bawełnianych stróże nogach chodzą,
     Co przystępują blisko do łożnice.
Drzwi na zawiasach ostrożnie uwodzą,
     Każdemu kłódka ciche zwiera lice;
Co się odecknie, to wachlarzem chłodzą,
     Portyjerami ciemniąc okiennice,
Jeszcze tu słońce swych blasków nie siało,
     Choćby trojakim ogniem zagorzało.

Kłopot i głowy łamiące starania,
     Niewczasy, myśli, frasunek, choroby,
Tęsknice serca, trudności niespania,
     Płacz i lamenty, przestrachy i co by
Było przyczyną do wczasu przerwania,
     W łańcuchach jęczy za progiem, a doby
Pomyślne chodzą w patynkach jerchowych,
     By nie wzruszyły pierwiastków cukrowych.

Po gabinecie w kryształowej rynie
     Do smaczniejszego snu przysposobienia
Wszystkim źródło wdzięcznomruczne płynie,
     Dyjamentowe dno miasto kamienia,
Tu morskie sobie pływając boginie
     Skrytym kanałem uchodzą do cienia,
Po brzegach matki swe rozwiły włosy,
     Zefir im głaszcze kędzierzawe czosy.

Z gniazdek swych wdzięczne fruktują kanary;
     W belwederowym przelatując gaju
Synogarlica swej żałując pary,
     W którym się tuła odłączonym kraju,
Żałośnie stęka; nie głos, lecz nektary
     Wywodzi słowik. Jeśli szukasz raju,
Tu go zawarła natura w szczupłości,
     K woli rozkosznej śpiących lubieżności.