Do tego, co czytać będzie
[do czytelnika "Postylli" Jakuba Wujka]
Zeuksis jednej boginiej gdy obraz malował,
Za co krotoński senat dobrze go darował,
Ludzie co najpiękniejsze przed sobą stawiając
Malował, przyjemniejsze członki wybierając.
I tak na piękne ciała patrząc by na wzory,
Uczynił dziwnie obraz wdzięczny, a nad ktory
Grecka ziemia nie miała snadź nic piękniejszego;
Taki był zmysł i dowcip malarza onego.
Którego w tej Postylli Autor naśladował,
Gdy ją za upominek Polakom gotował:
Co w różnych księgach widział nam potrzebniejszego,
Nie lenił się tu zebrać do tych ksiąg wszystkiego.
Z jaką pilnością pszczoła miód więc z kwiatów zbiera,
Napełniając ul swój, że się ledwie zawiera,
Takżeć on on tu nanosił z Pisma i z doktorów
Prawdy świętej i przeciw fałszowi odporów.
Bądź tego wdzięczen, bracie, a Chrystusa Pana
Za tego, co ty księgi składał, proś, kapłana,
By dla Kościoła swego dłużej go tu chował,
Potym za pracą wieczną odpłatę darował.
Źródło: Jakub Wujek, Postilla catholica, to jest Kazania na Ewanjelije niedzielne i odświętne przez cały rok [...], Kraków 1584, k. ++3v. Transkrypcja: Roman Mazurkiewicz.