Mikołaj Sęp Szarzyński
Sebastian Grabowiecki
Stanisław Grochowski
Kasper Twardowski
Hieronim Morsztyn
Szymon Zimorowic
Kasper Miaskowski
Maciej Kazimierz Sarbiewski
Daniel Naborowski
Łukasz Opaliński
Krzysztof Opaliński
Jan Andrzej Morsztyn
Zbigniew Morsztyn
Wacław Potocki
Wespazjan Kochowski
Stanisław Herakliusz Lubomirski
Józef Baka
Poeci "minorum gentium"
Samuel Twardowski
Jan Chryzostom Pasek
Jędrzej Kitowicz
Benedykt Chmielowski
Jan III Sobieski
Varia
Opracowania
POWINSZOWANIE PANNIE PRZENAJŚWIĘTSZEJ
NOWONARODZONEGO SYNA
Eja, o ziemio, ziemio ozdobiona,
Któraś od Boga ślicznymi upstrzona
Kwieciem i drzewy, zioły rozlicznymi,
Nader ślicznymi.
Raduj się świecie, wszyscy się radujmy,
Królowej nieba wdzięcznie przyśpiewujmy,
Witajmy Matkę Króla niebieskiego,
Stwórce naszego.
Śliczne lilije wirydarza cnego
Uznajcie dobroć Jezusa miłego.
Rodzicielkę swą za matkę nam daje,
Bratem się staje.
Jak wielka dobroć Boga Wszechmocnego,
Człeka dziedzicem królestwa swojego
Czyni. Któż ten dar wypowiedzieć może?
Ach, wieczny Boże!
Wielka szczęśliwość mieć matkę takową,
Kóra jest nieba i ziemie królową.
Jej się piękności anjeli dziwują,
Choć z nią królują.
Piękne jest niebo – Maryja piękniejsza,
Śliczny jest miesiąc – Maryja śliczniejsza,
Wyborne słońce – jeszcze wyborniejsza
Ta Matka nasza.
Lilija zdobi ogrody królewskie,
Lecz Panna zdobi mięszkania niebieskie,
Lilija uschnie, wiecznie się rozwija
Panna Maryja.
Lub wonna róża ma wadę w tej mierze,
Pająk truciznę, pszczółka miód z niej bierze.
Ta Matka czyni świętych z grzesznikami,
Swymi sługami.
Eja, o Matko, Matko lutościwa,
Bądźże nam dzisiaj we wszem miłościwa,
Pokaż nam łaskę Jezusa dobrego,
Syna swojego.
Wejźrzyj, o Matko, miłosierdzia swego
Okiem na siostry zgromadzenia tego,
Oto Cię wszystkie pokornie witają,
Matką uznają.
Widzisz, o Matko, nasze utrapienie,
W ojczyźnie naszej częste zatrwożenie,
Uproś nam, prosim, pokój pożądany,
Panno nad panny.
Już dobra Matko podnieś rączkę swoję,
Racz błogosławić familiją Twoję,
Spraw, byśmy Tobie gorąco służyły
I z Tobą żyły.
Spraw i to Matko, aby się dostała
Do nieba dusza, gdy wynidzie z ciała.
Kędy obaczy Stworzyciela swego,
Boga Wiecznego.
O Jezu dobry, o nasze kochanie,
Królu niebieski, wszego świata Panie,
Przez prośbę Matki zmiłuj się nad nami,
Twymi sługami.
Źródło:
Kantyczki karmelitańskie. Rękopis z XVIII wieku
, wyd. B. Krzyżaniak, Kraków 1980, s. 14–15.