O Panie Jezu Kryste, prawdziwa świeco pochodząca od ojcowskiej światłości, o wybawicielu wszytkiego świata, raczy przyjąć chwałę i pokorną prośbę sługi twej! Któryś raczył przemienić i przyodziać światłością bóstwa twego wszytkiego człowieka zaginęłego ku wybawieniu jego i ku przywróceniu pirwszej łaski twojej, racz nam użyczyć, abyśmy mogli złożyć i ukrzyżować starego człowieka ze wszytkimi złościami i chciwemi żądzami ku skłonności naśladowania smysłow zwierzchnego człowieka, które posromocają dusze i obnażają przed oblicznością bożą, a raczy jej przydać i przyodziać ją odzienim szlachetności, raczy ją okrasić wszytkich cnot boskich, aby duchem Pańskim była napełniona, iżeby świeciła jasnością boską i świętobliwością wszytkich cnót przed majestatem nachwalebniejszej Trojce Świętej i przed nachwalebniejszą królową niebieską Boga Rodzicą MARYJĄ, i przed chwalebnym dostojnym świadectwem Starego i Nowego Zakonu. Racz nam, namiłościwszy Panie JEZU KRYSTE, użyczyć, abyśmy przed twą najaśniejszą i naśliczniejszą oblicznością świecili tak, jakoś ty dzisia okazał światłość bóstwa twego przed swymi apostoły, którąś przykrył prawość człowieczeństwa z fundamentnego serca swego. Proszę pokornie Pana mojego ku mnie miłością skłonnego, śmiercią swą odkupionego od nieprzyjaciela wiecznego, aby się nade mną raczył łaskawie smiłować, imię moje raczył łaskawie wpisać w księgi żywota wiecznego, winę z męką raczył dostatecznie wygasić za wszytki grzechy wypełnione, czas wszystek żywota mego prozno strawiony w łasce miłosierdzia twego. Smiłuj się też nad wszystkimi tymi, za którymi my powinni prosić i wielmożności bóstwa twego używać. Racz być łaskawym wybawcą onych dłużników nimających po sobie żadnego pocieszenia w męce ognia czyśćcowego. Cześć i chwała z dzięką wielką niechaj będzie ofiarowana przed majestatem Trojce Świętej za twe nachwalebniejsze przemienienie, zwolenników łaskawe pocieszenie, z ojcy świętymi rozmawianie. Amen.
Transkrypcja na podstawie edycji: K. Górski, Modlitewny zabytek językowy z 1566 roku, [w:] Kultura i literatura dawnej Polski. Studia. Prace ofiarowane Profesorowi Juliuszowi Nowakowi-Dłużewskiemu na siedemdziesiątą piątą rocznicę urodzin, Warszawa 1968, s. 141–147.