<S>urge, propera, amica mea, et veni. Ta słowa pisze mądry Salomon a są
słowa Syna Bożego tę to świętą dziewicę Katerzynę w sławę krola niebieskiego
wabiącego. Wstań, prawi, pośpiej się, miluczka moja, i pojdzi! I zmowił
Syn Boży słowa wielmi znamienita, jimiż każdą duszę zbożną pobudza,
ponęca i powabia. Pobudza, rzeka: Wstań!, <ponę>ca,
rzekę ta: Pośpiej się!, powabia, rzeka: I pojdzi! I <mowi Syn Boży>:
Wstań, otbądź, prawi, stadła grzesznego, pośpiej się w l<epsze z do>brego,
po[s]jdzi tamoć do krolewstwa niebieskiego! I m<owi Syn Boży>:
Wstań! Ale w Świętem Pisani cztwiorakim ludziem, pobudzaję je, mowi <Bog>
wszemogący: Wstań!, pokazuję, iż są grzesznicy cztwioracy; bo mowi to słowo
albo siedzącym, albo śpiącym, albo leżącym, albo uma<rłym> –
siedzący są, jiż się k dobremu obleniają; leżący są, jiż się w<e
z>łem kochają; śpiący są, jiż się w grzeszech zapieklają; umarli są, jiż
w miłości bożej rozpaczają – a tym wszem teć to Bog miłościwy
mowi, rzeka: Wstań! I mowi pirzwej siedzącym: Wstań!, jiż się k dobrem<u>
obleniają cztwiorodla: iż na będące dobro nie glądają, iż w
wrzemiennem dobrze lubują, iż czego jim dojć, nie pamiętają, iż
o sobie nijedne piecze nie imają, a togodla iż <Boga nie chcą uź>rzeć,
k dobremu wstać się obleniają, przeto przez <onogo ślepego>
dobrze się znamionują, o jemże pisze święty Łukasz: Cecus se<debat secus viam mendicans>.
Ślepy, bo na będące dobro nie glądał; siedziesze, bo w dob<rze wrzemiennem lubował>;
podle drogi, bo czego jemu było dojć, nie pam<iętał; żebrząc, bo u sie>bie
nics dobrego nie imiał. A przeto iż święta Katerzyn<a... dobrego>
sąmnienia była, ku głosu Syna Bożego wstać się <nie obleniała>
była. Nota in vita sua in principio: Cum autem Max<encius imperator omnes>
tam divites, quam pauperes ad Alexandriam convocasset, <ut idolis immo> larent,
Katerina inquiri iussit celeriter per nuntium, quid hec essent. <Quod cum didicisset>,
statim surgens et signo crucis se muniens, illuc accessit <et imperatorem
in>crepavit, ut in vita narracio patet, sicut melius scis. A wtore: <Wstań!>
mowi Bog miłościwy leżącym, jiż się we złem kochają, a tacy
dobrze się przez on<o>go niemocnego paralityka, trudną niemocą urażonego,
znamionują, o jemże pisze święty Łukasz: Offerebant ei, inquit, paraliticum
iacentem in lecto. Cui dixit: Surge! Et surrexit. Cso nam przez togo niemocnego
na łożku leżącego znamiona? Zawierne nics inego kromie człowieka grzesznego
we złych skutcech prześpiewającego, jenże nie pamiętaję dobra wiekujego,
obiązał się tomu, csoż jeść wrzemiennego, leniw jeść ku wstaniu czynić
każdego skutka dobrego, qui propter momentaneum <quod delectat, non ti>met
eternum supplicium, quod cruciat. Święta Katerzyna <k dobremu>
nie mieszkaci jeść stała, we złem nie leżała, asi i ty <... jeż są>
w błędnem stadle leżały, ty jeść swoją nauką otwodziła, jakoż
się czcie w je świętem żywocie. Nota de quinquaginta sapientibus, quos a
remotis, renunciandos ab imperatore, convertit ad Christum, usque ad illum
locum, quomodo ignibus sunt cremati. In quibus illud mirabile accidit, quod eorum capilli
<k. bv>
et vestimenta ab igne illesa permanserunt, sed velut vernalis rosa
facies eorum post ignis incendium apparuerunt. A trzecie to to słowo:
Wstań! mowi Bog śpiącym, jiż się w grzeszech zapieklają, bo grzesznik<
w grzeszech zapieklony jeść jako kłodnik w ciemnicy skowany, o jem<że
pisze święty Łuka>sz: In ipsa nocte erat Petrus dormiens. Require superius in sermone
<...> folio. Nota, quomodo surrexit beata Katerina, que non
solum in pec<candi, se obst>inacione dormire noluit, verum eciam dormientes
ad penitenciam incitavit, ut patet in regina et Porphirio principe
<m>ilitum, qui audientes de ipsa, qualiter fuit expoliata et scorpionibus
macerata, et XII diebus in carcere fame et siti macerata, et quomodo post XII
dies per angelos et Dominum visitata et consolata, ad eam in carcerem
intrantes, et que de ipsa audierant videntes et consilium beate Katerine
sequentes, conversi sunt ad Christum et per palmam martirii ad Christum
migraverunt. Hic nota de martirio regine et rotis, que multa milium occiderunt
<*agmina, et alii sunt> conversi et martirio ad Christum migraverunt. A cz<twarte
to to *sło>wo mowi Bog: Wstań! umarłym, jiż w mi<łości
bożej> rozpaczają. Et certe talium infinitus est numerus
<et non est dom>us, in qua non iaceret mortuus. Et certe v<ocat... dicens>:
Surge! Ista enim significantur per filium vi<due
unicum, vide>licet matris Ecclesie. Tum que erat mul<ta turba
civit>atis, videlicet multitudo intercedencium ex
<animi affectu> karitatis, ad cuius uberes lacrimas et ad
<multas preces> devotas dicit Iesus: Adolescens, tibi dico: Sur<ge!
Et resedit et> surrexit et reddidit illum matri sue, videlicet Ecclesie. Tu
<in desper>acione mortuus non iaceas, sed ad vocem Iesu Christi,
pie excitantis, surge, cavens, ne modo Maxencii imperatoris
cum ipso desperando ad infernum descendas. Nota ergo, quomodo
imperator Maxencius, cum beatam Katerinam decollari iussisset, et cum
ad mortem duceretur, et orasset, et in omnibus exaudita fuisset, et post
decollacionem de corpore eius lac pro sanguine fluxisset, et corpus
eius per angelos in monte[m] Synai sepultum fuisset. Post mortem eius
imperator non potuit diu vivere, qui per desperacionem mortuus fuerat,
<nam in domest>ico bello cum imperatore Constantino devictus, ab ipso vo<catus
demon>e, per pontem in equo currens, de ponte cecidit et cum
<in fluvio periisset>, ad infernum descendit. Et quia in hiis viciis non sedit nec
iacuit beata Katerina, sed eius exemplo te Dominus ad idem excitat, hortatur
et vocat, dicens: Surge z stadła grzesznego, propera w lepsze z dobrego, veni do krolewstwa niebieskiego! Amen.