Zbawicielu miłościwy,
Jezu Kryste lutościwy,
Raczy mię tedy nawiedzić,
Gdy będzie dusza wychodzić.
Lice twe daj mi oględać,
Gdy mię śmierć będzie nagabać11;
Twe oblicze śmierć odpędza,
Duszy ucieszenie dawa.
Anjołom raczy przykazać,
Kiedy już będę umirać,
Aby mię mocnie bronili,
A do raju wprowadzili.
Wiara mię twoja posili,
Aby mię czartowie nie zwiedli.
Przez twoje świę<te> oblicze,
Odpędź precz szatańskie rzysze.
Synu Boży, Jezu Kryste,
Polecam duszę w twe ręce;
Racz ją twem licem ucieszyć
A w raj niebieski wprowadzić.
Objaśnienia
O autorstwie Władysława z Gielniowa świadczy m.in. akrostych zawierający imię Ladislaus. Tekst pieśni zachował się w rękopisie Biblioteki Krasińskich w Warszawie.
1Jakob to oblicze widział - zob. Rdz 32, 25-33. 2Ezechijasz, krol niemocny... - zob. 2 Kr 20; śmiertelnie chory król Ezechiasz został cudownie uzdrowiony, kiedy żarliwie się modlił zwrócony twarzą do ściany. 3znamionuje - oznacza, symbolizuje. 4przeglądał - przewidywał. 5Na gorze trzej apostoli - mowa o Przemienieniu Chrystusa na górze Tabor. 6wytworzył / Oblicze swoje naświętsze - tj. odbił swe oblicze na chuście Weroniki. 7duszyce - duszy. 8Obiatę swą Bog napełnił - obietnicę swą Bóg wypełnił. 9tesnica - udręka, smutek. 10w żołtarzu - w psałterzu. 11nagabać - napastować.