Początkowy fragment pieśni zapisany został wraz z nutami w końcu XV w. na pasku pergaminowym w foliancie Biblioteki Seminaryjnej we Włocławku z roku 1481. Odkrył go ks. Jan Sobczyński, a wydał Hieronim Łopaciński (1892) jako "Urywek pieśni do Najświętszej Maryi Panny". Późniejsza, rozszerzona redakcja pieśni ukazała się w zbiorku Pieśni postne starożytne człowiekowi krześcijańskiemu należące... [Raków, Sebastian Sternacki, ok. 1607] (inc. "O nadroższy kwiateczku, panno panieńskiej czystości...").
O nadro<ż>szy kwiatku panieńskiej czystości,
Maryja, matko boskiej miłości.
Dla twego smutku i dla twojej żałości
Napełnienaś boskiej miłości.
Matko Boża błogosła<wiona,
Przed światem stworzona
I w żywocie matki swojej poświęcona>.
Żadny anjoł ani żadny święty
Ni<e> był tako w niebo tak wzięty,
By z nim Bog złączył bo<s>two swoje,
Coż nosiło na świecie panieństwo tw<o>je.
Tyś ji nosiła,
<Panaś porodziła,
A panieństwaś swego bostwem nie straciła>.